ഇത്രയും ക്രൂരത, കൊല്ലാൻ വേണ്ട!

രണ്ടു നാൾ മുമ്പാണ്,

വാട്സപിൽ ഒരു ഫോട്ടോ കിട്ടി

ഒരു നോക്ക് നോക്കി, 

രണ്ടാമതൊന്നു നോക്കാൻ ധൈര്യം കിട്ടിയില്ല!

മരിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ, ഏകദേശം എന്റെ പ്രായം 

നെഞ്ചിനു മുകളിൽ ആയുള്ള ഫോട്ടോ 

ആരെന്നു തിരിച്ചറിയാൻ പെറ്റമ്മയ്ക്ക് പോലും കഴിയില്ല.

അത്രയ്ക്ക് വികൃതമാക്കിയിട്ടുണ്ട് ആ മുഖം!

താടിയെല്ല് നടുവേ വെട്ടിക്കീറി...

പല്ലും മോണയും രണ്ടായി പിളർന്നു രണ്ടു വശത്തേക്ക് 

വായയുടെ സ്ഥാനത്ത് ഒരു വലിയ ഗർത്തം

എന്തോ പറയാനായി, എഴുന്നേറ്റ പോലെ നാവ്,

പറഞ്ഞത് മുഴുമിപ്പിക്കാനാവാതെ, മുഖത്ത് മുഴുവൻ

തലങ്ങും വിലങ്ങും വെട്ടുകൾ.. 

ഇത്രയും ക്രൂരത, കൊല്ലാൻ വേണ്ട

ഒന്നോ രണ്ടോ വെട്ടിനു തന്നെ മരിച്ചിരിക്കാം

പിന്നെ എന്തിനു? 

ജഡത്തിൽ വെട്ടിയാൽ നോവുന്നതാർക്ക്?

ആരുടെ നേർക്കായിരുന്നു ആ വെട്ടുകൾ? 

സ്വന്തം വീക്ഷണങ്ങൾ തുറന്നു പറയാനുള്ള ധൈര്യത്തിന് നേരെയോ? 

പുതിയ ഉടയോന്മാരുടെ നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടിയ ധിക്കാരത്തിന് നേരെയോ?

അഭിപ്രായ, പ്രവർത്തന സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങൾക്ക് നേരെയോ? 

ആ വെട്ടുകൾ 

മരിച്ചവനെ കൊല്ലാനായിരുന്നില്ലെന്നു തീർച്ച

ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരെ, ബാക്കിയായവരെ, 

കൊല്ലാതെ കൊല്ലാനായിരിക്കാം!

ഒരു മനുഷ്യനെ കൊല്ലാം, എന്നാൽ അവൻറെ ചിന്തയെ കൊല്ലാനാവില്ല 

എന്ന തിരിച്ചറിവിൽ നിന്നുമാവാം

കൊന്നിട്ടും തോല്പ്പിക്കാനാവാത്തവന്റെ നിരാശയിൽ നിന്നുമാവാം!

തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ മേലാളരെ കാണിച്ചു 

ബോണസ് വാങ്ങാനുള്ള ത്വരയും ആവാം

എന്തായാലും ആ വെട്ടുകൾ 

മരിച്ചവനെ കൊല്ലാനായിരുന്നില്ല!

എവിടെ ആയിരുന്നു ഈ ചിത്രം ഇതുവരെ?

ആരും കാണാതെ, ഇങ്ങിനെ ഇത്ര നാൾ?

കൊന്നവർക്ക് വേണ്ടി വാദിച്ച വക്കീൽ ഇത് കണ്ടില്ലേ?

അലക്കിയ മുണ്ടും, നല്ല ചോറും, പണത്തിനു പണവും, ഫേസ് ബുക്കും കൊടുത്തു

ആ മൃഗങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ചവരും ഇത് കണ്ടില്ലേ? 

എല്ലാം കാണുന്ന നമ്മുടെ മൂന്നാം കണ്ണ്, സർവവും കാണുന്ന കാമറക്കണ്ണുകൾ 

എന്തെ ഇത് മാത്രം കാണാതെ പോയി? 

ആരെയും കാണിക്കാൻ ആവാതെ പോയി?

ഒരു നോക്ക് മാത്രം കണ്ട എന്നെ ഇത്രയ്ക്ക് അലോസരപ്പെടുത്താൻ 

ഈ ഒരു ചിത്രത്തിന് കഴിയുന്നുവെങ്കിൽ 

കൊല്ലാനയച്ച, വെട്ടാനയച്ച, ആ റിംഗ് മാസ്റ്റർമാർ എങ്ങിനെ ഉറങ്ങുന്നു?

അപാരം, അപൂർവ്വം, 

അപൂർവ്വത്തിൽ അപൂർവ്വം തന്നെ ഈ നരാധമന്മാർ!

എല്ലാം കണ്ട, എല്ലാം കേട്ട ന്യായാധിപൻ എന്തേ

അപൂർവത്തിൽ അപൂർവ്വമായ ഈ ക്രൂരത കണ്ടില്ല? 

നീതിയുടെ കാവൽക്കാരായ ഭരണകൂടവും  

നീതി നടപ്പാക്കാൻ പരാജയപ്പെട്ടു?

കോടതികൾക്ക് തെളിവ് വേണം (വെളിവ് നിർബന്ധമില്ല), എന്നാൽ

ആരുടെയൊക്കെ മനസ്സാക്ഷിക്കോടതിയിൽ

ഈ ഒരു ചിത്രം, ദിനംപ്രതി ഉറക്കെ വാദിക്കുന്നുണ്ടാവാം?

എങ്ങിനെ, എങ്ങിനെ ഇവർ സ്വബോധം കാക്കുന്നു?

നീതി ജയിക്കാതെ, എങ്ങിനെ,

എങ്ങിനെ കഥ ഇവിടെ പൂർണമാവും?

ബാക്കിയുള്ള ഏടുകൾ ആരെഴുതി തീർക്കും!

P.S.: ഏറെ ചിന്തിച്ചു. ഒടുവിൽ ആ ചിത്രം ഇതിനോടൊപ്പം ചേർക്കേണ്ട എന്ന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു!