എല്ലാ മതങ്ങളും പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വാദമാണ് അവരവരുടെ മതഗ്രന്ഥങ്ങൾ ദൈവം നേരിട്ട് അരുളിച്ചെയ്ത സത്യവചനങ്ങൾ ആണെന്നും അതിനാൽ തന്നെ അവയ്ക്ക് പുറത്ത് ഒരു പുതിയ സത്യവും നമുക്കറിയാത്തതായി ഉണ്ടാവില്ല എന്നും. ഒരർത്ഥത്തിൽ എല്ലാമറിയുന്ന ദൈവം മുഴുവൻ സത്യവും നമ്മോട് പറഞ്ഞില്ല എന്ന് മതങ്ങൾക്ക് പരസ്യമായി സമ്മതിക്കാൻ കഴിയുകയുമില്ലല്ലോ!
ലോകത്തിലെ ഏത് പുതിയ അറിവിനെയും കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളെയും താന്താങ്ങളുടെ വിശുദ്ധഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പറഞ്ഞ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാര്യവുമായി ചേർത്ത് വ്യാഖ്യാനിച്ച് സ്വന്തമാക്കാൻ അതുകൊണ്ടുതന്നെ വിശ്വാസികൾക്ക് വലിയ ഉത്സാഹമാണ്.
ഒരു വേള നാം കരുതും അത് നിരുപദ്രവകരമായ ഒരു അവകാശവാദം മാത്രമല്ലേ എന്ന്. എന്നാൽ അങ്ങനെയല്ല എന്നതാണ് യാഥാർത്ഥ്യം!
അറിയേണ്ടതെല്ലാം (തങ്ങളുടെ വിശുദ്ധഗ്രന്ഥത്തിലൂടെ) അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹവും പുതിയ അറിവുകൾ തേടാൻ ശ്രമിക്കില്ല (YN Harari).
ഒരു കാലത്ത് അറിവിന്റെയും ശാസ്ത്രപുരോഗതിയുടെയും വിളനിലമായിരുന്ന പല സംസ്കാരങ്ങളും പിന്നീട് പിന്തളളപ്പെടാനുള്ള ഒരു പ്രധാന കാരണം തന്നെ ഇനിയൊന്നുമറിയാനില്ല എന്ന സമൂഹത്തിന്റെ നിലപാട് ആയിരുന്നു എന്ന് കാണാം! ഇന്ത്യയും അറേബ്യൻ നാടുകളുമൊക്കെ ഈ പ്രതിഭാസത്തിന്റെ ഇരകൾ ആയിരുന്നു.
എന്നാൽ ഇടക്കാലത്ത് തങ്ങളുടെ അറിവില്ലായ്മ എത്ര വലുതാണ് എന്ന് കണ്ടുപിടിച്ച യൂറോപ്യൻ സമൂഹം ശാസ്ത്രത്തിലും അതിലൂടെ നിർമ്മാണരംഗത്തും നേടിയെടുത്ത പുത്തൻ അറിവുകൾ ആണ് ഈ ലോകത്തെ (അതിന്റെ ഗുണവും ദോഷവും അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ടുതന്നെ) ഇന്നത്തെ നിലയിൽ എത്തിച്ചത് എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം.
ഈ ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യവംശം നിലനിൽക്കണമെങ്കിൽ ഊർജ്ജസ്രോതസ്സ് അടക്കമുള്ള രംഗങ്ങളിൽ ഇനിയും ശ്രാസ്ത്രം ഒരുപാട് മുന്നോട്ട് പോവേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇടക്കാലത്ത് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ മുൻതൂക്കം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള സമൂഹങ്ങൾക്ക് കഴിയണമെങ്കിൽ നമുക്ക് ഇനിയും ഒരു പാട് അറിയാനുണ്ട് എന്ന് അംഗീകരിക്കുകയും അതിലേക്കായി തീവ്രഗവേഷണം ഏറ്റെടുക്കുകയും വേണം.
മതങ്ങളെ നമുക്ക് മതകാര്യങ്ങൾക്കായി ചുരുക്കാം. മതഗ്രന്ഥങ്ങൾ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ റഫറൻസ് ഗ്രന്ഥങ്ങൾ അല്ല എന്ന് അംഗീകരിച്ച് ശാസ്ത്രത്തെ അതിന്റെ വഴിക്കു വിടാം.
ഓർക്കുക- ഏട്ടിലെ പശു പുല്ല് തിന്നാറില്ല!
